سپهبد شهیدقاسم سلیمانی

به قلم: استاد غلامی سرای

این سرخ واژه ای بود که مدام برلبانت می رویید.
ای روح بیقرار آرامش ابدی ات مبارک.
چه خواندی در گوش آسمانها که ملائک برای تبرک جستن از پاره های پیکرت فوج فوج برزمین فرود می آمدند.
که بودی که جلادان از اقتدارت می لرزیدند و اشک هایت به یاد حاج احمد کاظمی جاری می گشت؟
تاریخ هیچ وقت عظمتت را فراموش نخواهد کرد.که روح بلندتو بسیار بی گناهان را از زیر تیغه های جلادان نجات بخشید.

حاج قاسم !

شاهبال هایش را برای پرواز گشوده بود ؛
مسافری بود که هیچ تعلقی به دنیا نداشت؛
دست غیبی ای بود که چشمان فتنه و قساوت را از حدقه در آورد ؛دلی بود که تاب فراق از یاران را نداشت ؛
شهید زنده ای که با افتخار به شهیدان پیوست.
شیرمردی که همه ی غرور و عزت شیعه را بیدار کرده و به رخ جهانیان کشید.
خدایا عزیزت را آراسته به خون بپذیر که هیچ بهایی جزدیدارت شایسته ی سردارمان نیست .